|
Thursday, July 28, 2005
wala lang. narito na naman ako, napapamura ng basta basta, pero ayos lang yon. ako lang naman ang makakarinig, at ako lang naman magisa. kung anuman ang problema ko, sa akin na lang yon, at sa yo ko lang to sasabihin, kaya wag ka masyado maingay, baka may makarinig, nakakahiya. ayokong nagsesenti pero ewan ko ba. paksyet naman o. . .
'lam mo... masaya ako. :p'`postedat
2:15 AM.
|
Saturday, July 23, 2005
GISING NA...
gising na
buksan ang iyong umaga gising na
halina at silipin ang pagdilat ng umaga
tahimik at saksakan ng ganda
gising na
nandiyan na ang umaga gising na
nais kong makita ang ngiti sa iyong mukha
at pungay ng iyong mga mata
kanina pa kita pinagmamasdan
kaninia pa kita tahimik na binabantayan
hindi gumagalaw, hanggang wala ang araw
sadiyang nakatanga, nakatitig lang sa iyong mukha
gising na nandiyan na ang umaga gising na
mayron sana akong gustong sabihin sa iyo
na di mapaliwanag ng husto
gising na nandiyan na ang umaga gising na
hindi ko maintindihan ba't di mapantayan
ang kasiyahan na nadarama
tuwing nandiyan ka
*nakakainis isipin na di ko alam ang gagawin
ngunit walang magagawa di pa kayang aminin
ang pagkakataon ay dapat pang palampasin
di na lng kita gigisingin
ngayon lang uli ako nakabalik. palibhasa maxado ako busy sa mga bagay bagay, sana nman naging mabuti ka aking blog sa nakalipas na mga linggo... hahaha, wapak! hehehe... nakakainis nman kasi, a basta, iaupdate kita later... hehehe
`postedat
9:02 PM.
|
Thursday, July 07, 2005
MATH 17 LEARNING OF THE DAY
"love doesn't make the world go round."`postedat
1:44 AM.
|
Friday, July 01, 2005
IT IS THE PAST THAT DIGNIFIES THE PRESENT_
college in perspective.
'...in a see of strangers where everyone's just a face'
'a person stands out...'
sa loob ng isang buwan, nakita ko na ang buong kaibhan ng aking buhay ngayon at noon. hindi ko lubos maisip na magiging ako ang nagsasalita ngayon. pero ayos lang. masasanay na rin sa wakas. malaki ang kaibahan ng hayskul at college. kung baga sa daga, isang keso lamang ang hayskul, subalit ang college, kailangan mo munang maiwasan lahat ng patibong, at kung malusutan, don mo pa lang makukuha ang keso na gusto mo.
masaya ako ngayon. mas masaya. sa totoo lang, iba ang dating sakin ng mga bago kong nakakasama. natatawag ko sila gaya sa kung anu anong pangalan na kahit hnd close, dahil lang don, magiging mas magkakilala kami... bikbik, abz, tetet, lala, an-an, at kung gaano karaming bes nawala saking kamay ang aking pamaypay para hiramin nila, ang secret ingredient, malay ko ba. kung gaano kalakas ang kanilang mga ingay tuwing wala pang guro, at kung paano ako magsasalitang 15 minutes na, sibat na tayo... kung paano ako makipagtrip sa tropa, kung paano magsama ang conyo, ang late, at ang tagascience ng ibat ibang lugar. ang pakiramdam ng pagiging isang reporter, at ang pakiramdam ng pagkuha ng quiz na negative pa ata ang result ay magkapareho na. ang patago kong paghikab habang ang nasa likuran ko ay natutulog na. ang pagwowokout ng aming vice chair... kung anong dahilan... malay ko.
sabay sabay namin natututunan ang mga parte ng halaman, sabay sabay humihiram kay manong ng microscope prepared slide at isinusuko ang aming mga id. sabay sabay din kami habang pinagtatawanan ang mga vulgarism, boink, ass, fuck and the like. at nagugulantang sa pikpik, at paputa-putaki, kung gaano man ka standard, kasubstandard ang aming kaligayahan, ang mahalaga, lakas trip, saya kasama, kablock nga eh.
mas masaya ako ngayon, natututunan ko ang halaga ng buhay, at unti unti, nakikita ko na ang mundong binalot ko sa maling tao, ngayon nawawala na, salamat naman. sa ngayon, masaya ako at natututunan ko ng maging ako, tumayo bilang ako, at hindi na maging tanga, sapagkat minsan, kinalimutan ko ang 'ako' sa buhay ko, dahil lamang sa isang 'kanya' na hindi man lang ako napansin... ayos lang, sanay na ako.
kaya naman, maipagmamalaki ko sa lahat lahat na panibagong yugto na ang haharapin ko. masaya ako siyempre, at hindi ako manghihinayang sa mga taong maaaring kalimutan ko dahil mismong sila, mismong silang napamahal sakin, hindi ako kilala.
tama na nga, ang drama, hindi bagay.`postedat
4:53 AM.
Thursday, July 28, 2005
wala lang. narito na naman ako, napapamura ng basta basta, pero ayos lang yon. ako lang naman ang makakarinig, at ako lang naman magisa. kung anuman ang problema ko, sa akin na lang yon, at sa yo ko lang to sasabihin, kaya wag ka masyado maingay, baka may makarinig, nakakahiya. ayokong nagsesenti pero ewan ko ba. paksyet naman o. . .
'lam mo... masaya ako. :p'`postedat
2:15 AM.
Saturday, July 23, 2005
GISING NA...
gising na
buksan ang iyong umaga gising na
halina at silipin ang pagdilat ng umaga
tahimik at saksakan ng ganda
gising na
nandiyan na ang umaga gising na
nais kong makita ang ngiti sa iyong mukha
at pungay ng iyong mga mata
kanina pa kita pinagmamasdan
kaninia pa kita tahimik na binabantayan
hindi gumagalaw, hanggang wala ang araw
sadiyang nakatanga, nakatitig lang sa iyong mukha
gising na nandiyan na ang umaga gising na
mayron sana akong gustong sabihin sa iyo
na di mapaliwanag ng husto
gising na nandiyan na ang umaga gising na
hindi ko maintindihan ba't di mapantayan
ang kasiyahan na nadarama
tuwing nandiyan ka
*nakakainis isipin na di ko alam ang gagawin
ngunit walang magagawa di pa kayang aminin
ang pagkakataon ay dapat pang palampasin
di na lng kita gigisingin
ngayon lang uli ako nakabalik. palibhasa maxado ako busy sa mga bagay bagay, sana nman naging mabuti ka aking blog sa nakalipas na mga linggo... hahaha, wapak! hehehe... nakakainis nman kasi, a basta, iaupdate kita later... hehehe
`postedat
9:02 PM.
Thursday, July 07, 2005
MATH 17 LEARNING OF THE DAY
"love doesn't make the world go round."`postedat
1:44 AM.
Friday, July 01, 2005
IT IS THE PAST THAT DIGNIFIES THE PRESENT_
college in perspective.
'...in a see of strangers where everyone's just a face'
'a person stands out...'
sa loob ng isang buwan, nakita ko na ang buong kaibhan ng aking buhay ngayon at noon. hindi ko lubos maisip na magiging ako ang nagsasalita ngayon. pero ayos lang. masasanay na rin sa wakas. malaki ang kaibahan ng hayskul at college. kung baga sa daga, isang keso lamang ang hayskul, subalit ang college, kailangan mo munang maiwasan lahat ng patibong, at kung malusutan, don mo pa lang makukuha ang keso na gusto mo.
masaya ako ngayon. mas masaya. sa totoo lang, iba ang dating sakin ng mga bago kong nakakasama. natatawag ko sila gaya sa kung anu anong pangalan na kahit hnd close, dahil lang don, magiging mas magkakilala kami... bikbik, abz, tetet, lala, an-an, at kung gaano karaming bes nawala saking kamay ang aking pamaypay para hiramin nila, ang secret ingredient, malay ko ba. kung gaano kalakas ang kanilang mga ingay tuwing wala pang guro, at kung paano ako magsasalitang 15 minutes na, sibat na tayo... kung paano ako makipagtrip sa tropa, kung paano magsama ang conyo, ang late, at ang tagascience ng ibat ibang lugar. ang pakiramdam ng pagiging isang reporter, at ang pakiramdam ng pagkuha ng quiz na negative pa ata ang result ay magkapareho na. ang patago kong paghikab habang ang nasa likuran ko ay natutulog na. ang pagwowokout ng aming vice chair... kung anong dahilan... malay ko.
sabay sabay namin natututunan ang mga parte ng halaman, sabay sabay humihiram kay manong ng microscope prepared slide at isinusuko ang aming mga id. sabay sabay din kami habang pinagtatawanan ang mga vulgarism, boink, ass, fuck and the like. at nagugulantang sa pikpik, at paputa-putaki, kung gaano man ka standard, kasubstandard ang aming kaligayahan, ang mahalaga, lakas trip, saya kasama, kablock nga eh.
mas masaya ako ngayon, natututunan ko ang halaga ng buhay, at unti unti, nakikita ko na ang mundong binalot ko sa maling tao, ngayon nawawala na, salamat naman. sa ngayon, masaya ako at natututunan ko ng maging ako, tumayo bilang ako, at hindi na maging tanga, sapagkat minsan, kinalimutan ko ang 'ako' sa buhay ko, dahil lamang sa isang 'kanya' na hindi man lang ako napansin... ayos lang, sanay na ako.
kaya naman, maipagmamalaki ko sa lahat lahat na panibagong yugto na ang haharapin ko. masaya ako siyempre, at hindi ako manghihinayang sa mga taong maaaring kalimutan ko dahil mismong sila, mismong silang napamahal sakin, hindi ako kilala.
tama na nga, ang drama, hindi bagay.`postedat
4:53 AM.
